Willem Wilmink 1936-2003

wanneer 's middags om vier uur
onze schoolbel was gegaan
en we gingen voetbal spelen
dan kwam Freek er altijd aan

Frekie woonde in de buurt
maar zat niet op onze school
hij was een imbeciele jongen
een mongool

meestal riep er iemand wel
kom maar Frekie doe maar mee
welke kant hij uit moest schoppen
daarvan had hij geen idee

maar we legden soms de bal
op twee meter van het doel
en we riepen: schieten Frekie
en hij trok een ernstig smoel

als het raak was dook de keeper
mooi naar de verkeerde kant
en het was goal en dan was Frekie
kampioen van Nederland

misschien vind je Frekie zielig
maar dat was ie niet voor mij
want ik zag nog nooit een jongen
die zo blij kon zijn als hij

(uit: Hi-Ha-Hondelul en andere sportpoëzie)  ¶ 8/03/2003