Verkiezingsdrama
Wat een ellende. Wat een drama. Wat een puinhoop. En dan heb ik het nog niet eens over de uitslag. Die is me eerlijk gezegd niet bijgebleven. Dat komt vooral doordat ik tranen in mijn ogen kreeg van het kijken naar de NOS-uitzending op Nederland 3.
Hennie Stoel die giechelend non-informatie bracht over niet terzake doende dorpjes vanachter een deskje met apparatuur die ze er regelmatig hardop van verdacht te weigeren ('Moet ik klikken? Alweer? Ja, ik klik toch!'), Henk van Hoorn met versleten politici uit 1872 en een versleten microfoon uit 1872 in de versleten parlementsruimte van 1872 ('U bent wel erg gekrompen, meneer Schmeltzer!'), journalisten van het kaliber Sven Kockelmann die middenin een live-uitzending vijf minuten de tijd kregen om de politicus waar ze een halve minuut mee moesten praten voor de microfoon te zien te krijgen ('Hál-ló mé-néér Bál-kén-én-dé, dáár áán dé án-dé-ré kánt ván dé záál!'), een 2Vandaag-verslaggever bij de PvdA die in een heel raar shot op een dwerg leek bij het interviewen van de toch niet zo grote partijbonzen ('Het is even improviseren') en vertraagde beelden van politici die via de TV naar andere politici keken die via de TV naar andere politici keken die via de TV naar andere politici keken die al dan niet live iets meedeelden of vonden, hinderlijk ondertiteld door gigantische blauwe balken met belangwekkende meldingen als 'Partij van de Toekomst scoort in Tietjerkstradeel!!! Wel 0,7 procent!!!'.
Op sommige momenten dreigde het echter toch interessant te worden. En die momenten waren er. Een partijbons die iets heel belangrijks ging zeggen over mensen die moesten aanblijven of aftreden, Ferry Mingelen die zijn Ferry Mingelen-act extra had opgepoetst en op ouderwets ferrymingeliaanse wijze uit de hoek kwam bij het verferrymingeliseren van de uitslagen, Pim Fortuyn die op een wit wolkje langszweefde in Des Indes, dat soort dingen.
Op zulke belangwekkende momenten deed de regisseur een noodgreep: de interessant orerende presentator, politicus of heilige werd gevangen gezet in een blauwe kubus, die vervolgens een kwartslag draaide, waarna hij/zij opeens was getransformeerd in... Maartje van Weegen! Hans Klok, eat your heart out. Maartje meldde dan vervolgens vrolijk dat er nog iets véél belangrijkers te melden of te zien was. De eerste paar keer veerde ik nog enthousiast op van de bank, want interessanter dan openbare (zelf)kastijdingen zie ik het niet vaak bij NOS Actueel. Maar meestal kwam er dan een vervolg in de trant van: "Jazeker, want we schakelen nu live over naar Gerry Eickhof, die een diepte-interview heeft met een kikker bij een boerensloot in Hardegarijp."
En nog, nog had ik het moede hoofd niet in de schoot gelegd. Ik had me er zelfs bij neergelegd dat de belangrijkste politieke gebeurtenis in Nederland verbannen was naar Nederland 3 omdat op het evenementennet een sportuitzending voorrang had. Eigenlijk was dat nog wel een prettig idee, 15.999.999 Nederlanders mochten Studio Sport dan belangrijker vinden, maar 1 Roelandje hield dapper stand. Ieder zijn meug.
Ik maakte de fout dit hardop te verzuchten. Speciaal om mij te straffen zond de regisseur Humberto Tan naar Nederland 3 om vanuit een blauwe kubus te vertellen dat het heel spannend was, dat ene Z. Zidane een of ander rond voorwerp in een net had weten te trappen. Ik schudde verslagen mijn hoofd en bad dat de uitslagen morgen nog op Teletekst te vinden zouden zijn.
