I was there
Ze waren er allemaal! Gijs Staverman, Monique Sluyter, Jörgen Raymann, Winston Gerschttanovitszchjofhoeschrijfjedat en zelfs dat ene kind van Peter Faber. Met op het podium een zwetend, hyperventilerend, slecht playbackend groepje dat hun best deed Alcazar te imiteren (oh, het wás Alcazar). En toen moesten
we samen met Winston Gerszjtsakldjqwertyuiopubegrijptwieikbedoel aftellen naar middernacht.
5.. 4.. 3.. 2.. 1.. JAAAH! En toen was er een harde knal. En er vielen glittertjes uit de lucht! Want
het was officieel gearriveerd. Wat een spanning. Wat een sensatie. Wat een feest. Wat fijn dat er recht tegenover het Amsterdamse feestlokaal een ouderwetse bruine coffeeshop zat. Zo werd het toch nog gezellig.